چند تا پیشنهاد:

اول این که مصاحبه گاردین رو با زبیگنیف پرایزنر ترجمه کردم و تو شرق چاپ شده که اگه خواستید بخونید.

دوم این که یکی از مقالاتم به نام رومن رولان شهروند جهان تو سایت ادبی میترا الیاتی ، جن و پری ، منتشر شده که خواستید بخوانید.

سوم این که امیر مهدی حقیقت یک مجموعه داستان ترجمه کرده به نام خوبی خدا که شامل ۹ داستان کوتاه است و همه ی آن ها را ظرف ۶ سال گذشته از لا به لای نشریات ادبی آمریکا از جمله نیویورکر و آتلانتیک برگزیده.داستان هایی از جامپا لاهیری ، کارور، موراکامی ، الکسی و همن تو این مجموعه است.این کتاب رو می تونید تو غرفه نشر ماهی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران بخرید.خوبی خدا همزمان با چاپ چهارم مترجم دردها و چاپ سوم همنام نوشته جامپا لاهیری و ترجمه امیر مهدی حقیقت عرضه می شود.

چهارم این که من طعم گیلاس عباس کیارستمی رو ندیده بودم و چقدر زشته که آدم حتا یک کار هم از کارگردان مطرح کشورش که اولین جایزه کن رو هم نصیب ایران کرده ندیده باشه.البته دیدن فیلم رو مدیون صدقه سر ژولیت بینوش هستم.فیلم زیبایی بود و جالبیش این که تا 5 دقیقه پایان هیچ موسیقی تو این فیلم به کار گرفته نشده بود و فقط چند لحظه پایانی موسیقی داشت.کیارستمی برای فهموندن منظورش سگ دو نزده بود.اما چند تایی هم ایراد دیدم.منتقد سینمایی هم نیستم و یک بیننده معمولی هستم.این که کیارستمی تو بیشتر فیلم هاش از بازیگر حرفه ای استفاده نمی کنه فوق العاده ست اما این که از یک آدم معمولی بخواد ژست بگیره یک کم جور درنمیاد و من احساس کردم مثلا به سرباز توی فیلم گفته که چه ژستی بگیره و یک کم صحنه لو رفته بود و همینطور تو دیالوگ های سرباز.شاید اگه دست سرباز بدبخت رو باز میذاشت بهتر از آب در میومد و این مورد جز اشکالاتیه که فرانسوی های کن عمرا بتونن بفهمن چون کاملا بومیه.اما فیلم واقعا عالیه و ببینیدش اگه ندیدید.