از طرف یه آدم نا دیده و نا شنیده:

من خنده را به همه آموختم
و قطرات اشک را از گونه ها ستردم
من سعادت را با خنده هایم به همه نشان دادم
اما هیچ کس نفهمید بیشتر از همه می گریم
حتا در آن لحظه ای که خنده هایم همه را به خنده وا می داشت و شاد می کرد
اما هیچ کس ندید غمگین تر از همه من هستم
دنیای پرخون خود را پیش هیچ کس نگشودم
هیچ کس نفهمید در این چهره شاد دلی غمگین خفته است
و همه در حالی که شادی را از من آموختند
از کنار دل پر دردم گذشتند و
ندانستند که من کیستم